Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Καραμπελιάς υπέρ της κατοχικής κυβέρνησης, ''της εθνικής συναίνεσης'' και κατά των εκλογών

Η περίπτωση του Καραμπελιά και τα όσα υποστηρίζει ειδικά τελευταία δεν είναι για μας καθόλου ευχάριστη. Γιατί μπορεί ουδέποτε να μην συμφωνούσαμε απόλυτα σε όλα με τον Καραμπελιά αλλά τουλάχιστον και ειδικά πριν τεθεί το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ η στάση του ήταν τουλάχιστον αξιοπρεπής. Γιατί το Άρδην και για την Νέα Τάξη μιλούσε και με τα ιδεολογήματα της (εθνομηδενισμός, κοσμοπολιτισμός, ανοιχτά σύνορα) ερχόταν σε σύγκρουση. Έδωσε σημαντικές ιδεολογικές μάχες και μάλιστα σε μιά εποχή που όσοι αντιστέκονταν στο σημιτικό συρφετό και στον εκσυχρονισμό ήταν μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού. Όμως όταν η κρίση άρχισε να θέτει τα μεγάλα διλήμματα ο Καραμπελιάς άρχισε να γέρνει προς την πλευρά των καθεστωτικών δυνάμεων. Το είχαμε πει από την αρχή της κρίσης δεν είναι δυνατόν να δηλώνεις αντιμνημονιακός και ταυτόχρονα να είσαι υπέρ της άνευ όρων παραμονής στην ευρωζώνη.

Σήμερα αν θέλεις να εφαρμόσεις ένα διαφορετικό πρόγραμμα από αυτό των μνημονίων και της τρόικας πρέπει τουλάχιστον να κάνεις στάση πληρωμών του χρέους και να διαγράψεις το μεγαλύτερο μέρος του. Φυσικά οι δανειστές, οι περίφημες αγορές και η τρόικα δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια. Όπως δεκάδες φορές έχουν ξεκάθαρα δηλώσει εκβιαστικά δεν δέχονται καμιά διαπραγμάτευση με οποιαδήποτε κυβέρνηση και αν δεν παρθούν όλα τα μέτρα που απαιτούν θα διακόψουν την ρευστότητα πράγμα που η αρχιτεκτονική της ευρωζώνης τους επιτρέπει. Άρα μία πραγματική αντιμνημονιακή κυβέρνηση πρέπει απαραίτητα να είναι έτοιμη να αποχωρήσει τουλάχιστον από την ευρωζώνη για αρχή.

Από την αρχή ο Καραμπελιάς ακολούθησε την περπατημένη και των υπόλοιπων ''αντιμνημονιακών''(ΣΥΡΙΖΑ,ΑΝΕΛ,Χ.Α) που παρά τις μεγάλες διαφορές τους σε αυτό συγκλίνουν. Ντούρος αντιμνημονιακός αλλά πάση θυσία παραμονή στην ευρωζώνη με την γνωστή καραμέλα της καλύτερης διαπραγμάτευσης.

Ο Καραμπελιάς κάνοντας επίκεντρο της ανάλυσης του τις γεωπολιτικές ισορροπίες και επειδή αυτές είναι αρνητικές για την Ελλάδα ενώ και οι ηγεσίες ανίκανες και το λα'ι'κό σώμα αλλοιωμένο και πλαδαρό άρα πρέπει να περιμένουμε(την έξοδο από το ευρώ την θεωρεί μεγάλη καταστροφή οικονομική και γεωπολιτική) μέχρι να διαμορφωθεί μιά άλλη κατάσταση(πως από μόνη της;) πιό ευνο'ι'κή. Κινούμενος πάνω σε μία τέτοια λογική και έχοντας κόψει κάθε αναφορά σε ταξικές αναλύσεις και σε όρους δημιουργίας κινήματος άρχισε να κατρακυλά κάθε μέρα και σε πιό αντιδραστικές απόψεις.

Γιατί όταν ανάγεις σε φετίχ την γεωπολιτική ισορροπία και το εθνικό(υπερταξικά και αφηρημένα) και επίσης υιοθετείς την καθεστωτική κινδυνολογία των κατοχικών ανδρεικέλων με απλά διαφορετικά προσχήματα και άλλη φρασεολογία μοιραία καταλήγεις να προτείνεις τα ίδια πράγματα.

Ειδικά το τελευταίο κειμενό του για το ζήτημα της εκλογής προέδρου δημοκρατίας είναι άνω ποταμών ή καλύτερα ο Καραμπελιάς έχει διαβεί εντελώς τον Ρουβίκωνα είναι πλέον ανοικτά στην άλλη πλευρά του ποταμού.

Αφού αρχικά παίρνει ως δεδομένα τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων (πλήρως κατευθυνόμενες από τα ΜΜΕ) θεωρώντας ότι ο λαός δεν θέλει εκλογές, μετά κινδυλογεί όπως τα κατοχικά ανδρείκελα, τα ΜΜΕ(ελληνικά και ξένα) και όλοι οι εκπρόσωποι του υπερεθνικού κεφαλαίου. Τελικά καταλήγει σε αυτό που εμείς είχαμε ξεκαθαρίσει από την αρχή των μνημονίων, δηλαδή ότι οι δανειστές δεν δέχονται καμιά διαπραγμάτευση(λόγω γεωπολιτικής συγκυρίας κατά Καραμπελιά) για να φτάσει όμως σε εντελώς αντίθετο συμπέρασμα και πρόταση. Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να διαπραγματευτεί και δεν αποτελεί αξιόπιστη εναλλακτική λύση άρα δεν πρέπει να γίνουν εκλογές. Άμεση στήριξη δηλαδή Σαμαρά-Βενιζέλου και μάλιστα με το επιχείρημα των κατοχικών δυνάμεων ότι η έξοδος από το ευρώ είναι καταστροφή.

Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι και εμείς πιστεύουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πατάει σε δύο βάρκες και δεν αποτελεί αξιόπιστη λύση όμως δεν είναι δυνατόν γι' αυτό το λόγο να στηρίξουμε την παραμονή των δοσίλογων στην εξουσία. Δεν μπορεί να μιλάς για γενικευμένη ανατροπή των διεφθαρμένων ελίτ και ταυτόχρονα με το επιχείρημα ότι όλοι τους είναι επικίνδυνοι για την χώρα να προτείνεις ως καλύτερη λύση τους Σαμαροβενιζέλους ή την ''συναίνεση'' των νταβάδων. Φάσκεις και αντιφάσκεις για να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα.

Γιατί το να γκρεμιστεί η συγκβέρνηση έστω και εκλογικά(το καλύτερο θα ήταν να έπεφτε κινηματικά λόγω διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων όπως ο ΓΑΠ) είναι απλά το πρώτο βήμα για γενικευμένη ανατροπή των διεφθαρμένων ελίτ και για την δημουργία κινήματος. Όμως ο Καραμπελιάς πλέον δεν σκέφτεται με όρους δημιουργίας κινήματος αλλά με αφηρημένους όρους εθνικού συμφέροντος και στρατηγικής με μπόλικο ''ρεαλισμό'' δηλαδή μνημονιακή κινδυνολογία και υποταγή στην υφιστάμενη γεωπολιτική πραγματικότητα.

Θα του υπενθιμίσουμε ότι τους αρνητικούς συσχετισμούς πολιτικούς και γεωπολιτικούς δεν τους ανέτρεψε ποτέ η αναμονή αλλά τα κινήματα. Εδώ δεν χρειάζεται καν να αναφέρουμε παραδείγματα από την ιστορία του εργατικού κινήματος αρκούν παραδείγματα αστικών και εθνικών επαναστάσεων γιατί δυστυχώς ο Καραμπελιάς έχει φτάσει πιό πίσω και από τον αστικό φιλελευθερισμο. Η ελληνική επανάσταση και η γαλλική επανάσταση είναι τα πιό χαρακτηριστικά παραδείγματα. Είχαν να αντιμετωπίσουν την εχθρότητα όλης της συνασπισμένης απολυταρχικής Ευρώπης όμως η ίδια η δυναμική τους πυροδότησε μεγάλες αλλαγές και άλλαξε τους συσχετισμούς δύναμης και τις ισοροπίες.

Σήμερα για να βγούμε από το βάλτο της ακινησίας είναι απαραίτητη προυπόθεση ο καταπόντισμος της κατοχικής κυβέρνησης. Μόνο έτσι θα πυροδοτηθούν εξελίξεις και αλλαγές και θα ξαναμπεί η κοινωνία σε κίνηση. Γιατί το πιεστικό δίλλημα μνημόνια ή διαγραφή του χρέους και έξοδος τουλάχιστον από το ευρώ υπάρχει από την αρχή της κρίσης, άσχετα αν ο Καραμπελιάς έκανε ότι δεν το έβλεπε και θα υπάρχει και για το επόμενο χρονικό διάστημα. Αντίθετα ακούμε για μιά ριζικά νέα και ρηξικέλευθη πρόταση που ούτε καν σκιαγραφείται και τελικά καλούμαστε να υποστούμε τους Σαμαροβενιζέλους.

Εμείς δεν έχουμε αυταπάτες για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως επουδενί δεν θεωρούμε τις εκλογές και την άνοδο του στην εξουσία καταστροφή. Όποιος σκέφτεται με όρους δημιουργίας και ανάπτυξης κινήματος καταλαβαίνει ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ θα προκαλέσει μεγάλα αδιέξοδα στο καθεστώς, θα ανοίξει πολλά νέα ζητήματα, θα διαλύσει αυταπάτες ,θα απελευθερώσει δυνάμεις και θα προκαλέσει πολιτικές αλλαγές ακόμα και στο εσωτερικό άλλων ευρωπα'ι'κών χωρών. Μάλιστα αν υπήρχε και ένας συγκροτημένος πόλος που θα πρότεινε εθνική και κοινωνική απελευθέρωση με μονομερή διαγραφή του χρέους και έξοδο από ευρώ, ΕΕ που θα πίεζε το ΣΥΡΙΖΑ από αριστερά θα μιλάγαμε με καλύτερους όρους.

Ο Καραμπελιάς πάντα μιλούσε και δικαίως για το αποκλεισμό του από τα ΜΜΕ και τα πανεπιστήμια. Φαίνεται τελευταία με την βράβευσή του από την Ακαδημία Αθηνών και την προβολή του απο το Βήμα ότι αυτός ο αποκλεισμός αίρεται. Αυτό δεν σημαίνει νίκη του εθνικού στρατοπέδου όπως έγραψε κάποιος, απλά έχει σχεδόν ταυτιστεί με τις καθεστωτικές απόψεις όπως φάνηκε ξεκάθαρα στο ζήτημα εκλογής προέδρου και διεξαγωγής εκλογών.

22 σχόλια:

  1. α) Κατ' αρχάς, για την Ακαδημία Αθηνών, είναι γνωστό πλέον το παρασκήνιο που προηγήθηκε της βράβευσης, καθώς έχει δημοσιευθεί σε πάρα πολλές εφημερίδες και σάιτ. Η αντίθεση από την πλευρά των καθεστωτικών ακαδημαϊκών ήταν πολύ έντονη, γεγονός που οδήγησε για πρώτη φορά σε διπλή ψηφοφορία, με την δεύτερη να γίνεται μυστική, για την βράβευση ενός βιβλίου! Και βέβαια, τα επιχειρήματα όσων αντιτίθονταν, είναι πολύ χαρακτηριστικά --ακούστηκε μέχρι και το 'σιγά να μην βραβεύσουμε και τον Κουφοντίνα'. Συνεπώς, η τελευταία παράγραφος είναι τουλάχιστον άστοχη --ακόμα και στους ισχυρισμούς περί 'Βήματος', όπου αποδεικνύεται διά της ατόπου το ατυχές του επιχειρήματος, καθώς το Βήμα πλέον δεν στηρίζει την κυβέρνηση (άρα πως θα μπορούσε να προβάλει γι' αυτόν τον λόγο τον τάχα 'καθεστωτικό' Καραμπελιά;;;).

    β) Επί της ουσίας τώρα. Ο Ντεμπόρ στα σχόλια στην κοινωνία του θεάματος γράφει ότι πλέον η θεαματικού τύπου σκέψη που επιβάλλεται στους ανθρώπους, έχει την ίδια μορφή με τον τρόπο που σκέφτονται οι υπολογιστές --δυαδικά, δηλαδή μανιχαϊστικά. Με λύπη παρατηρώ ότι και αυτό το κατά τα άλλα οξυδερκές και υποψιασμένο ιστολόγιο πέφτει σε αυτήν την λούπα. Το μόνο που λέμε, για την σημερινή κατάσταση της χώρας, είναι ότι αρνούμαστε να μπούμε στο δίλημμα Σαμαράς για πρωθυπουργός ή Ρεπούση στο Υπουργείο Παιδείας. Για να το θέσω σχηματικά, χονδροειδώς, και ίσως ακραία.

    γ) Σε σχέση με μια ενδεχόμενη αποτυχία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αν κοιτούσαμε μόνο το δικό μας το συμφέρον ως χώρος, σαφέστατα μια ενδεχόμενη αποτυχία, θα απελευθέρωνε δυνάμεις, θα διέλυε αυταπάτες, και θα επέτρεπε ευρύτερες συγκροτήσεις'. Επομένως, θα ήταν πολύ πιο αποδοτικό για εμάς, να κάνουμε "την πάπια" για τον ΣΥΡΙΖΑ, και να συγκεντρώσουμε τα πυρά μας στην κυβέρνηση, απαιτώντας άμεση προσφυγή στις κάλπες, δίχως να στηρίζουμε την αξιωματική αντιπολίτευση --και περιμένοντάς την στην γωνία. Ωστόσο, αν κάτι μας χαρακτηρίζει ως χώρο, είναι ότι πάντοτε σταθήκαμε ενάντιοι σε κάθε τυχοδιωκτική αντίληψη. Το κόστος αυτής της επιλογής, είναι ότι εισπράττουμε μια λοιδορία του τύπου 'κωλοτούμπες', 'καθεστωτικοί' κ.ο.κ. Ωστόσο, αυτό το κλίμα θα αντιστραφεί σύντομα, όταν διαφανούν τα αντικειμενικά αδιέξοδα της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, και περιέλθουμε σε μια πολιτική αστάθεια αλλεπάλληλων εκλογών. Τότε θα τα ξαναπούμε, για τα περί "καθεστωτισμού" και "κωλοτούμπας".
    Ταυτόχρονα, μια ενδεχόμενη αποτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, θα οδηγήσει στην ματαίωση κάθε ελπίδας για αλλαγή της κατάστασης και υπέρβαση της κρίσης από τα αριστερά. Η οργή, ο φόβος, η απελπισία δεν οδηγούν μαθηματικά σε ριζοσπαστικοποίηση προς τα αριστερά --ιδιαίτερα όταν μια δύναμη που αξιώνει να εκφράσει αυτήν την αριστερά αποτυγχάνει. Το αντίθετο, νομίζουμε, ότι μια τέτοια περίπτωση θα τροφοδοτήσει μια ακροδεξιά απάντηση στο αδιέξοδο --ως προς αυτό η Χρυσή Αυγή υπήρξε δυστυχώς μόνον τον πρελούδιο της ανασύστασης ενός τέτοιου χώρου στην χώρα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δ) Περί ευρώ και δραχμής. Το πρόβλημα, νομίζω, είναι ότι ένα μεγάλο κομμάτι του αντιμνημονιακού χώρου έχει υποπέσει στο σφάλμα ενός απατηλού οικονομισμού. Η αλλαγή του νομίσματος είναι μια πολύπλοκη μεταβλητή που εμπεριέχει μέσα της πολλούς παράγοντες, γεωπολιτικούς, κοινωνικής και πολιτικής υποκειμενικότητας, οικονομικών δεδομένων. Αυτοί που αξιώνουν άμεση έξοδο, εδώ και τώρα, παραβλέπουν αυτό το σύνολο των παραγόντων --όμως και το πιο προοδευτικό αίτημα, όταν είναι ανέφικτο μπορεί να καταστεί εργαλείο στα χέρια των αντιδραστικών δυνάμεων. Επί του προκειμένου, ένα σενάριο άμεσης εξόδου της χώρας μας από το ευρώ, δίχως να υπάρχουν οι προϋποθέσεις οικονομικής αδυναμίας που να καταστήσουν το νέο εθνικό νόμισμα ανεξάρτητο, θα οξύνει και δεν θα αμβλύνει την αποικιοποίηση της χώρας. Διότι μια αυτοδύναμη οικονομική προοπτική, που είναι απόρροια μιας αυτοδύναμης γεωπολιτικής προοπτικής, είναι το κρίσιμο στοιχείο που θα μπορέσει να μεταβάλει το νέο εθνικό νόμισμα σε εργαλείο οικονομικής ανασυγκρότησης. Ειδάλλως θα λειτουργήσει ως φτερό στον άνεμο κάθε κερδοσκοπικής πίεσης. Τέλος, κανείς δεν υποστήριξε μια γραμμή "παραμένουμε πάσει θυσία στην ευρωζώνη". Απλώς αντιτασσόμαστε, στο να περάσουμε πάσει θυσία στο εθνικό νόμισμα, γιατί νομίζουμε ότι αυτές ακριβώς οι "θυσίες" μπορεί να χειροτερέψουν και όχι να βελτιώσουν την σημερινή κατάσταση.

    Τέλος, σχολιάζοντας την ετικέτα που βάλατε στο άρθρο. Μιλάτε για 'συναίνεση'. Εμείς, όμως, είμαστε ενάντιοι σε κάθε μορφής συναίνεση αυτήν την στιγμή, είτε πρόκειται για συναίνεση με τον Σαμαρά, είτε συναίνεση με τον Τσίπρα. Κι αυτό γιατί, κανείς από τους δύο δεν μπορεί να οδηγήσει σε συνθήκες ομοψυχίας, που θα επέτρεπαν μια αποτελεσματική αντίσταση στους εκβιασμούς των δανειστών. Αυτό που λέμε, είναι ότι μια αντιστασιακή δύναμη δεν θα έπρεπε να πέφτει στην λούπα των εκλογών, και της πρόωρης ανάληψης της εξουσίας, που σήμερα είναι παγίδα, αλλά να συνεχίσει τον ανταρτοπόλεμο κόντρα στις δυνάμεις που κυβερνούν, μέχρι να φτάσει σε συνθήκες δυαδικής εξουσίας --οπότε θα μπορέσει να καταλάβει και την εξουσία....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα ξεκινήσω απο το τέλος του σχολίου. Που είναι ο ανταρτοπόλεμος τον οποίο αναφέρεις; Γιατί τέτοια κινηματική ξηρασία και ησυχία δεν την περίμενε ούτε και ο πλέον αισιόδοξος μνημονιακος. Πως να συνεχιστεί κάτι που ουτε καν υπάρχει ποσό μάλλον να φτάσουμε και σε συνθήκες δυαδικής εξουσίας; Η δημιουργία συνθηκών δυαδικής εξουσίας ειναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας η οποία για να αναπτυχθεί χρειάζεται την επέμβαση ενός πολιτικού υποκείμενου που θα εχει μεταβατικό προγραμμα, σωστά συνθήματα, σωστή τακτική κτλ. Απαραίτητη προϋπόθεση η ύπαρξη μαζικού κινήματος. Σήμερα στην Ελλάδα ούτε μαζικό κίνημα υπάρχει, ούτε πολιτικό υποκείμενο υπάρχει. Μαζικό κίνημα και πολιτικό υποκείμενο ειναι άρρηκτα δεμένα το ενα τροφοδοτεί το άλλο. Για μας πρωταρχικό σήμερα ειναι η δημιουργία κινήματος. Φυσικά για να επεμβεις στις εξελίξεις και για να βοηθήσεις στο διαμορφωθούν τουλάχιστον όροι δημιουργίας κινήματος πρέπει να προσαρμοστείς στις αντικειμενικές συνθήκες και να απαντήσεις στα διλληματα που αυτές θέτουν αλλιώς πετάς την μπάλα στην εξέδρα και λειτουργείς υπέρ του καθεστώτος.

      Διαγραφή
  3. Δηλαδή εάν πούμε να μην γίνουν εκλογές τώρα τότε η κατοχική κυβέρνηση πάει για εξάντληση της τετραετίας. Άρα θα περάσει ακόμα ένας χρόνος και θα έχουμε πάλι το ίδιο δίλλημα ΣΥΡΙΖΑ η ΝΔ πάλι με καθαρά εκλογικούς όρους.Γιατι εμείς δεν βλέπουμε σήμερα καμία αντιστασιακή δύναμη να μπορεί να αλλάξει αυτές τις ισορροπίες. Απλά θα περίμενουμε ενα χρόνο με την προσδοκία μιας πιο ευνοϊκής συγκυρίας. Πως αυτη θα δημιουργηθεί απο μόνη της η απλά περιμένοντας; Αυτή ειναι η μεγάλη μας διαφορά, αυτή δεν ειναι λογική και πολιτική μαζικού κινήματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εμείς απο εδώ είμασταν οι πλέον εχθρικοί εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, όμως ακριβώς επειδή δεν υπάρχει καμία σοβαρή πολιτική δύναμη αριστερά του που να αναλάβει έστω να δώσει υποτυπώδεις απαντήσεις στα πραγματικά δίλληματα που οι αντικειμενικές συνθήκες θέτουν απο την αρχή της κρισης, χωρίς απαραίτητα να εχει την τέλεια ανάλυση, για αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε πολυ άνετα την ηγεμονία και θα συνεχίσει να ηγεμονεύει όσο πάμε με αυτή τη λογική. Γιατί θα μπορούσαμε να πούμε άνετα πχ όχι στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, όχι στον εθνομηδενισμό, διαγραφή του χρέους, έξοδο απο ευρώ και ΕΕ, όχι στα ανοικτά σύνορα, ο ΣΥΡΙΖΑ ειναι κόμμα της νέας τάξης, τι Τσιπρας τι σαμαράς, μαντάρα θα τα κάνει ο και ο ΣΥΡΙΖΑ κτλ. Ντούροι επαναστάτες θα το παίζαμε και δεν θα διαφωνούσαμε καν. Όμως έτσι δεν θα πετάγαμε απλά την μπάλα στην εξέδρα, θα είμασταν εντελώς εκτός γηπέδου άρα θα βοηθούσαμε και το καθεστώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι διαφορά εχει μια τέτοια λογική απο τη λογική ΚΚΕ; Δεν απαντώ σε τίποτα που θέτουν οι αντικειμενικές συνθήκες, λέω την δικιά μου κασέτα και δεν παρεμβαίνω καν. Δεν στηρίζω το καθεστώς με μια τέτοια ουδετερότητα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Επίσης δεν δικαιωνουμε όλη τη μνημονιακή τρομοκρατία και καταστροφολογία όταν λέμε καλύτερα να μην γίνουν εκλογές τώρα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα κάνει θάλασσα ας τσουλησουν τα πράγματα ως έχουν και βλέπουμε. Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ειναι και χειρότερα απο την κατοχική κυβέρνηση των δωσίλογων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όσον αφορά το ευρώ πάλι κινείσαι στην ίδια λογική με πριν. Πως θα δημιουργηθούν οι προυποθεσεις οικονομικής αυτοδυναμίας και αυτοδύναμης γεωπολιτικής προοπτικής μένοντας στο ευρώ και με τους Σαμαροβενιζελους; Δεν πιστεύουμε φυσικά ότι η έξοδος απο το ευρώ ειναι μόνο οικονομικό ζήτημα η πανάκεια, όμως επουδενί δεν πιστεύουμε στη λογικη της επαναδιαπραγμάτευσης και μάλιστα χωρίς να έχεις εναλλακτικό σχέδιο και χωρίς να εισαι αποφασισμένος να κανείς μονομερείς ενέργειες. Δηλαδή να λέμε ότι θελουμε να συγκροτηθεί μια δύναμη ανατροπής αλλά ούτε εκλογές να γίνουν άμεσα, ουτε απο το ευρώ να βγούμε άμεσα γιατί μπορεί να ειναι χειρότερα,να περιμένουμε να ωριμάσουν οι συνθήκες. Αυτό δεν εχει καμία σχέση με ρεαλιστική πολιτική ποσό μάλλον με την δημιουργία όρων κινήματος. Τι προτείνεις δηλαδή με όρους πραγματικής πολιτικής και όχι με αφηρημένες διακηρύξεις και ευχές; Γιατί τα περί αυτοδύναμης γεωπολιτικής προοπτικής και αυτοδύναμης οικονομίας σε αυτές τις συνθήκες ειναι απλά ευχές. Τι θα πει συνθήκες ομοψυχίας που θα επέτρεπαν μια αποτελεσματική αντίσταση στους εκβιασμούς των δανειστών; Για μένα με πραγματικούς όρους δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, απλά δεν απαντώ στα ζητήματα που θέτουν οι αντικειμενικές συνθήκες. Δεν υπάρχει επαναδιαπραγμάτευση και έξοδος απο το φαύλο κύκλο χρέους και μνημονίων χωρίς μονομερείς ενέργειες. Οι κατηγορίες περί μανιχαισμου πάλι ειναι αφηρημένες πες τι προτείνεις με πραγματικούς όρους πέραν απο την παραμονή στο ευρω και στην εξουσία των Σαμαροβενιζελων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όσον αφορά τα αδιέξοδα που θα αντιμετωπίσει μια διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τα έχουμε πει απο την πρώτη στιγμή, όταν λέμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με το ΠΑΣΟΚ του γαπ τι άλλο πρέπει να πούμε για να γίνουμε ξεκάθαροι. Μην ξεχνάς ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στα αυστηρά πλαίσια του ευρω και της ΕΕ κινείται. Αλλά αν δεν γίνουν ουτε καν εκλογές θα μείνουμε στην πλήρη ακινησία και στην κινηματική παράλυση. Ουτε λέμε ότι η απογοήτευση προκαλεί ριζοσπαστισμο όμως δεν υπάρχει μεγαλύτερη απογοήτευση απο το να μην κουνιέται φύλλο και να υπάρχει μόνο η εκλογική αναμονή. Τουλάχιστον θα σπάσουν οι εκλογικές αυταπάτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εμείς το ξεκαθαρίζουμε δεν θεωρούμε τις αλλεπάλληλες εκλογές και την πολιτική ρευστότητα καταστροφή Σαφώς και υπάρχουν κίνδυνοι και ο ΣΥΡΙΖΑ να χάσει τις εκλογές δύσκολο αλλά το προσπαθεί και κίνδυνος Ακροδεξιάς παλινόρθωσης υπάρχει και όλοι οι κίνδυνοι υπάρχουν χωρίς την ύπαρξη πολιτικού υποκείμενου. Όμως καμία επανάσταση στην ιστορία δεν περπάτησε σε ροδοπέταλα και σε ιδανικές συνθήκες, δεν γίνεται εξαιτίας των κινδύνων να κάτσουμε στα αυγά μας και να μείνουμε στα ίδια απλά περιμένοντας και ελπίζοντας στο τυχαίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τέλος οποίο και αν ειναι το παρασκήνιο με την ακαδημία Αθηνών ένας ανώτερος ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους έστω και διχασμένος τον βράβευσε. Να ξεκαθαρίσουμε ότι ο Καραμπελιας κατα την γνώμη μας ειναι πολυ καλύτερος και αξίζει να βραβευτεί ειδικά και σε σχέση με αυτούς που βραβεύει συνήθως η ακαδημία Αθηνών και διάφοροι παρόμοιοι θεσμοί. Όσον αφορά το Βήμα ειναι αρκετά διορατικοί ώστε να μην ταυτίζονται πλήρως με μια κυβέρνηση που ειναι και τελειωμένη τελεσίδικα στη συνείδηση του λαού. Ξέρουν να κρατάνε κάποιες αποστασεις, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εκφράζουν καθεστωτικές απόψεις διαχρονικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "... και αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμαν θα ήταν πατίνι" με τα αν και τα υποθετικά κινήματα που εγκυμονούνται (ενώ στην κοινωνία έχει πέσει κινηματική ζέση υπό το μηδέν) δεν γίνεται δουλειά. Αν πιστεύεις ότι με μια πορεία-κηδεία το εξάμηνο που κάνει το ΚΚΕ υπάρχει και κίνημα τότε γύρνα από το άλλο πλευρό.
    Σε ένα προηγούμενο κείμενό του ο Καραμπελιάς κάπου γράφει "επιδιώκαμε πάντα να συνδυάζουμε την πιο ρηξικέλευθη και ριζοσπαστική κριτική με ένα βαθύ αίσθημα ευθύνης, θέλοντας να «αποδείξουμε» πως κάτι τέτοιο είναι όντως δυνατό. Πως ριζοσπαστισμός δεν σημαίνει υποχρεωτικά γενικευμένη ανευθυνότητα και πως υπευθυνότητα δεν σημαίνει ραγιαδισμός, σύμφωνα με το γνωστό αδιέξοδο δίπολο της μεταπολίτευσης" και πιστεύω ότι σε όλη του την πορεία ο Καραμπελιάς και η ομάδα του το τηρεί κάνοντας φυσικά και πολλά λάθη. Άλλοι φυσικά του ίδιου χώρου που το παίζουν αναμάρτητοι και πολύ επανάστατες δεν έχουν απαντήσει ποτέ πως μια ζωή την πέρασαν εργαζόμενοι σε μεγαλοεφημερίδες και στα κρατικά Μέσα. Ή να θυμηθούμε που άνοιξαν το δρόμο για την Χρυσή Αυγή στον Άγιο Παντελεήμονα. Τότε έπειδή τα έζησα από κοντά και τα θυμάμαι κάποιοι στα σκαλιά του Άγιου Παντελεήμονα έβγαζαν λόγους και από κάτω την περιφρούρηση την είχαν οι χρυσαυγίτες. Κάναν τους λάγους της Χρυσής Αυγής και η ΧΑ από το 0,29% εδραιώθηκε στην περιοχή, εκμεταλλευτηκαν τα υπαρκτά προβλήματα των κατοίκων στην περιοχή και σιγά σιγά μπήκαν στο πολιτικό παιχνίδι. Για την ευθύνη τους για αυτούς τους βολονταρισμούς τους δεν έχουν πει λέξη.
    Να επανέλθω στα κινηματικά είναι τυχαίο ότι POdemos, που είναι γνήσιο κίνημα των Ισπανών αγανακτισμένω, τώρα που οι δημοσκοπήσεις τους δείχνουν πρώτο κόμμα δεν ζητάνε εδω και τώρα εκλογές. Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ούτε τυχοδιώκτες όπως οι Συριζαίοι ούτε ανερμάτιστοι όπως ένα κομμάτι του αντιμνημονιακού χώρου στην Ελλάδα. Θέλουν πρώτα να φτιάξουν πρόγραμμα, κινηματικές διαδικασίες να εδραιωθούν στην κοινωνία, δεν γράφουν μια αρλούμπα στο fb και νομίζουν ότι οι μάζες θα ξεσηκωθούν. και αυτά στην Ισπανία που είναι μεγάλη χώρα και αν στην τελική γυρίσει στην πεσέτα, μικρό το κακό γιατί οι οικονομικές σχέσεις που έχει με τη Λατινική Αμερική είναι δυθεόρατες. και να την αποκλείσει η Μέρκελ από την Ευρωπαική αγορά έχει μια τεράστια αγορά για αντιστάθμισμα. Και από την άλλη έχουμε ένα νανο, την Ελλάδα, με μηδενικές σχέσεις με τα Βαλκάνια που θα ήταν η αντίστοιχη για μας λατινική Αμερική, με την Τουρκία από δίπλα και ένα καζάνι που βράζει στη Μέσαη Ανατολή και λές εσύ ξυπόλητοι όπως είμαστε να πάμε στα αγκάθια γιατί και καλά είμαστε παλικάρια. Συγγνώμη αυτό δεν λέγεται παλικάριά αλλά παντελής άρνηση να κατανοήσεις την πραγματικότα.
    Και στη Συρία ο Ασαντ ήταν ένας φασ΄στας και η αντιπολίτευση είχε δίκιο να εξεγερθεί αλλά επειδή δεν είχε σοβαρές βάσεις και ήταν έξάρτημα στα χέρια των ξένων δυνάμεων (ΗΠΑ, Τουρκία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία) είδες που κατέληξαν τα πράγματα, το 70% των Σύρων να παρακαλούν να επιστρέψουν τα πράγματα όπως ήταν με τον φασίστα τον Ασαντ. Κοίταξε να μην γίνουμε "Συρία" γιατί κάποιοι έχετε φετίχ να φύγουμε από το ευρώ, χωρίς να υπάρχει ένα επεξεργασμένο σχέδιο πως θα επιβιώσει η χώρα για τα πρώτα ένα δύο χρόνια μετά την επιστροφή στη δραχμή.
    Και επειδή στο τέλος βάζεις και την Ακαδημία για κερασάκι, εκεί τα πράγματα είναι ξεκάθαρα στην Ακαδημία τα τελευταία χρόνια οι εκσυγχρονιστές έκαναν ενα σάλτο να την πάρουν και αυτοί (τους είχε χαλάσει που για το βιβλίο της Εκτης Δημοτικού ή Ακαδημία πήρε θέση κατά). Έβαλαν τον Σταθόπουλο, την Ψαρούδα, τον Διαμαντούρο, το επόμενο βήμα ήταν να μπει ο Κιτρομηλίδης, αν ασχολείσαι λίγο θα ξέρεις ότι ο Κιτρομηλίδης είναι το αντίστοιχο του Λιάκου (ιδεολογικά και οργανωτικά), αλλά σε πιο πολυτελες σελοφάν. Με τη βράβευση αυτού του βιβλίου του Καραμπελιά το όνειρο του Κιτρομηλίδη απομακρύνεται γιατί το βιβλίο είναι μια επίθεση απέναντι στις ιστορικές λαθροχειριες του Κιτρομηλίδη. Αν το καταφέρει αυτό ο Καραμπελιάς μπράβο του, τα υπόλοιπα έναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ακριβώς πάνω από το σχόλιο σου γράφω ότι δεν υπάρχει κίνημα και επίσης από εδώ έχουμε κάνει την πιό σκληρή κριτική στην λογική ΚΚΕ. Εσύ μας ειρωνεύεσαι για πράγματα τα οποία δεν πιστεύουμε και ούτε υποστηρίζουμε, φρόντισε να διαβάζεις πρώτα τι γράφουμε και μετά κάνε την κριτική σου. Δεν απαντάς σε τίποτα επί της ουσίας. Εδώ δεν έχω κανένα σκοπό να κάνω διάλογο χωρίς πολιτικά επιχειρήματα. Αν θέλεις να πιστεύεις ότι ο Θύμιος Παπανικολάου είναι ένοχος για το επαγγελμά του και για την άνοδο της Χ.Α, εγώ δεν μπορώ να σε πείσω για το αντίθετο. Αυτό δεν είναι πολιτικός διάλογος είναι ξεκατίνιασμα. Επίσης διαλέγεις αυτή την πρακτική για να κρύψεις την ουσία δηλαδή αφού η Ελλάδα είναι νάνος και εμείς ξυπόλητοι ας κάτσουμε με Σαμαροβενιζέλους στα αυγά μας και βλέπουμε. Τι προτείνεις σε επίπεδο πραγματικής πολιτικής εκτός από το να μείνουμε στα ίδια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Είναι ξεκατίνιασμα η αλήθεια για τον διπλοθεσίτη Θύμιο και τις παπαριές που έχει κάνει με την Χρυσή Αυγή, τις ηλεκτρονικές ταυτότητες και τόσα άλλά και δεν είναι ξεκατίνιασμα αυτό που κάνετε εσύ, ο Θύμιος και οι τρελοί του Παταριού εναντίον του Καραμπελιά τις τελευταίες 4-5 μέρες (βρήκατε να χτυπήσετε και τις κατάλληλες μέρες, Χριστουγεννιάτικα) πλάκα μου κάνεις;
    Ως προς το τι προτείνω, απλά πράγματα το κίνημα των Αγανακτισμένων να μπορούσε να μετασχηματιστεί σε ένα αντίστοιχο κινηματικό κόμμα τύπου Podemos. Αντ' αυτού τι έγινε, ο ΣΥΡΙΖΑ που μάζεψε τα λαμογιοπασόκια, οι νεοναζί τύπου Χρυσή Αυγή και στην άκρη ο πατριωτικός χώρος που είναι πιο ψεκασμένος, πολυδιασπασμένος και ημίτρελος από όλους τους πολιτικούς χώρους της χώρας (οι φίλοι σου στο Πατάρι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, τους θυμάμαι καλά στην Σπίθα που ήταν το πιο διαλυτικό στοιχείο). Με τέτοια κατάσταση είναι λογικό να μην μπορεί να προκύψει τίποτα θετικό, αλλά ο πήχης δεν μπορεί να κατέβει. Η χώρα για να επιβιώσει σε μάκρος χρόνου χρειάζεται κίνημα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, δεν μπορεί να παίζεις την τύχη της σε μια ζαριά. Να σκέφτεσαι με τυπικό νεο-ελληνικό τρόπο του "και αν μου κάτσει".
    Τα πράγματα είναι απλά το 2015 η Ελλάδα πρέπει να καλύψει σε δάνεια (τόκοι, ομόλογα κ.λπ.) 40 δισ. μας την έχουν στημένοι οι Γερμανοί να μας σουτάρουν χωρίς να το καταλάβουμε. Φυσικά θα πεις εσύ αυτό είναι το ιδανικό θα πάμε στη δραχμή, ναι μόνο που το ίδιο θέλει και ο Σόιμπλε. Θα γίνει το όραμά σου πραγματικότητα, αλλά η χώρα θα φτωχύνει κατά 30-40% και μην πεις θα χάσουν οι πλούσιοι (αυτοί τα έχουν βγάλει έξω τα λεφτά τους από το 2010) τα κατώτερα και τα μικρομεσαία στρώματα θα την πατήσουν και πάλι. Ε θα βρουν την ευκαιρία οι Τούρκοι να πιέσουν για Αιγαίο και Θράκη, αλλά δεν πειράζει μια ζαριά είναι να ρίξουμε, θα τη ρίξουμε και αν μας βγει, βγήκε; Αυτή είναι πατριωτική στάση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο πρώτο σχόλιο με ταύτισες με το ΚΚΕ, τώρα λες ότι το Πατάρι είναι φίλοι μου. Γράφεις πράγματα που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Το Ρεσάλτο με το Πατάρι δεν έχουν καμία επαφή από την προ μνημονίων εποχή και εγώ δεν είχα ποτέ καμία σχέση ούτε προσωπική, ούτε πολιτική. Αφού θυμήθηκες και τη Σπίθα, ούτε εγώ, ούτε το Ρεσαλτο συμμετείχαμε στη Σπίθα και από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι ήταν φιάσκο όπως και αποδείχτηκε ενώ το Πατάρι ήταν στη Σπίθα. Να γράφεις για πράγματα που γνωρίζεις.

      Διαγραφή
  14. Α) Κατ' αρχάς, η άνοδος και η υποχώρηση της κοινωνικής κινητοποίησης δεν συμβαίνει τυχαία σαν τον καιρό... ούτε λειτουργεί βάσει μετεωρολογικού δελτίου. Σαφέστατα υπάρχει το υπόστρωμα για την ανάπτυξη κινητοποιήσεων... και στο παρελθόν υπήρξαν... τώρα, υπάρχουν ευθύνες για το γεγονός ότι τώρα έχουν υποχωρήσει και αυτές είναι συγκεκριμένες... Κατ' αρχάς ο ΣΥΡΙΖΑ με το που εκτοξεύτηκε σε αξιωματική αντιπολίτευση (και οι Αν. Ελ., αλλά αυτοί είναι δεξιοί, δεν ξέρουν να κάνουν και τίποτα άλλο) έπαιξε το χαρτί της ανάθεσης... αυτό σημαίνει στρατηγική της κυβερνώσας αριστεράς.

    Δεύτερον, εκείνοι που επέμειναν στους δρόμους, είχαν τον... ανθρωποδιώχτη. Για όποιον συμμετείχε ενεργά τα τελευταία 5 χρόνια στις κινηματικές διεργασίες, ήταν προφανές... Ξεκίναγε κάτι με ελπίδες, πλάκωναν όλοι οι οργανωμένοι, οι οποίοι είχαν ένα σωρό παθογένειες, και μετά το πράγμα φυλλορροούσε. Φτάσαμε έτσι στις τελευταίες κινητοποιήσεις, όπως πολύ σωστά είπε ένας φίλος, να κυριαρχούν οι ψεκασμένοι, και οι Κατέληδες και οι Κάτμαν.

    Επομένως, το να ισχυρίζονται δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ότι 'τι να κάνουμε υπάρχει υποχώρηση των κινημάτων άρα παίζουμε το χαρτί της ανάθεσης'... μοιάζει με αυτο-εκπληρούμενη προφητεία. Βέβαια θα μπορούσε να αντιτάξει κανείς την ΕΡΤ κλπ. Ωστόσο, ακόμα και ο Γιωργάκης το 2008 έτρωγε δακρυγόνα, δεν μιλάω γι’ αυτό. Πάρτε για παράδειγμα το τι γίνεται στην Ιερισσό. Και εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε το χαρτί της ανάθεσης, στις δημοτικές εκλογές, και επέτρεψε σ’ ένα πρώην πασόκο να εκλεγεί δήμαρχος. Έπειτα, έπαιξε το χαρτί του διαλόγου με την Εταιρεία με συνέπεια να έχει επικρατήσει η ματαίωση και η απογοήτευση σε ένα πολύ μεγάλο μέρος του κόσμου εκεί. Σου λένε, φάγαμε τόσο ξύλο, και τόσα δακρυγόνα για να κάνουμε διάλογο; Και βέβαια υπάρχει απογοήτευση κλπ, κλπ, και οι άνθρωποι προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν την κατάσταση. Βέβαια, αν καμφθεί, ο δήμαρχος θα παίξει το χαρτί του διαλόγου γιατί δεν υπάρχει «κίνημα»… Ε, χαίρω πολύ…

    Β) Δεύτερο, περί ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα έγκειται, μεταξύ πολλών, πολλών άλλων, ότι μια ενδεχόμενη αποτυχία του θα στρέψει το πολιτικό κλίμα στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που παίζεται είναι η αξιοπιστία εν γένει της αριστεράς, και όποιων θετικών αξιών ακόμα έχουν απομείνει να ‘ναι συνδεδεμένες με αυτόν τον χώρο. Ο Σαμαράς, μπορεί να χάσει αυτές τις εκλογές, και θα χάσει, ωστόσο με τον τρόπο που πολιτεύεται σήμερα, και αν όντως τα πράγματα είναι έτσι, θέτει τις βάσεις για την αυριανή ιδεολογική ηγεμονία μιας σκληρής δεξιάς –βέβαια αυτός θα έχει ‘καεί’, ωστόσο… άλλοι θα αναλάβουν να την εκφράσουν τότε.
    Το μεγαλύτερο, ίσως, πρόβλημα είναι ότι αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνουν την κριτική που ασκείται. Λένε ότι τα πράγματα είναι όντως έτσι, αλλά ότι «εδώ που φτάσαμε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα». Αντιστοιχεί αυτή η ψυχολογία στα συνθήματα της «μεγάλης αλλαγής» που ‘ρίχνουν προς τα έξω’;;;;

    Γ) Το πρόβλημα στην παρούσα συζήτηση, καθώς και το πρόβλημα στο κλίμα αυτής της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου συνολικά, είναι ότι απουσιάζει από την αντιπαράθεση η συζήτηση για τα αντικειμενικά πολιτικά, οικονομικά και γεωπολιτικά δεδομένα. Αντίθετα κυριαρχεί η πρακτορολογία, ο κιτρινισμός, και μια γενικευμένη καχυποψία. Λες και το «κλίμα Χαϊκάλη» έχει καταλάβει κάθε πολιτική συζήτηση σε αυτόν τον τόπο. Έτσι θα συγκρουστούμε με τους αποικιοκράτες;

    Δ) Για τον Θύμιο Παπανικολάου, δεν υπάρχει τίποτα να σχολιάσει κανείς. Κάνει πολιτική με τον τρόπο της ‘διεθνούς’ του 1920. Μια ατέρμονη πρακτορολογία, όλοι εκτός από αυτόν είναι χαφιέδες, πουλημένοι, πράκτορες, μίσθαρνα όργανα, αρουραίοι του υπογείου. Δυστυχώς, ένα μέρος αυτής της παθογένειας αφορά και στην δική σας κριτική. Ενώ μας ξέρετε πολύ καλά, πολύ πολύ καλά, και είναι σαφές ότι πίσω από την θέση μας δεν υπάρχει ούτε κατά φαντασία κάποιο ίχνος συνδιαλλαγής με το Σύστημα, εστιάζετε την κριτική σας εκεί. Με επιχειρήματα μία βράβευση των 3.000€ και μια εκδήλωση στον ΙΑΝΟ. Ε εντάξει, αν θέλετε να συζητήσουμε, να συζητήσουμε επί της ουσίας, και όχι με μαλακίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν εστιάζει η κριτική μου στο ότι υπάρχει συνδιαλλαγή με το σύστημα, μόνο η τελευταία παράγραφος είναι και λέω ότι οι απόψεις του Άρδην πλησίασαν τις καθεστωτικές ειδικά στο ζήτημα των εκλογών. Αν το Άρδην μιλούσε για έξοδο από ευρώ και ΕΕ ούτε ο Καραμπελιάς θα βραβευόταν παρότι το άξιζε ούτε το Βήμα θα προβαλλε την εκδήλωση.

      Διαγραφή
    2. Δεν λέω πουθενά ότι υπάρχει συνδιαλλαγή, ποτέ δεν υποστηρίζω πράγματα για τα οποία δεν έχω στοιχεία και δεν δεν μπορώ να αποδείξω, απλά οι απόψεις σας πλέον είναι εντος πλαισίου.

      Διαγραφή
    3. Η κριτική μου εστιάζει στην άποψη να μην γίνουν εκλογές και στην άποψη που διαχρονικά υποστηρίζετε για ευρώ και ΕΕ. Παραδέχεσαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσει να διαπραγματευτεί αλλά ακόμα κινείσαι στη λογική μιά άλλη ΕΕ είναι εφικτή.

      Διαγραφή
  15. Ντάξει βγαίνει ο Θύμιος που έφαγε σχεδόν όλη την μεταπολίτευση στο ζεστό σπιτάκι του Μπόμπολα, και μας μιλάει για 'καθεστωτισμό'. Πρέπει να υπάρχει και λίγη τσίπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πότε ο Θύμιος είχε καθεστωτικές απόψεις; Ουδέποτε έκρυψε που δούλευε, αν θέλεις να το κρίνεις από αυτό δικαίωμα σου, όμως δεν είναι πολιτική κριτική. Δεν ταυτίστηκε αυτός στο ζήτημα των εκλογών και στην κινδυνολογία με το Μητσοτάκη και το ΣΚΑΙ. Ούτε υποστηρίζει ότι μιά άλλη ΕΕ είναι εφικτή για να ξέρουμε τι υποστηρίζει ο καθένας.

      Διαγραφή
  16. Αναπόφευκτα, όταν οι δυνάμεις μας είναι όχι μόνον μικρές και διεσπαρμένες αλλά και μερικές φορές εχθρικές μεταξύ τους, δεν ανοίγεται άλλος δρόμος πέρα από το ν’ απευθυνθούμε στις ίδιες τις μάζες. Ασφαλώς αυτό πρέπει να γίνει με το σωστό πρόγραμμα αλλά για τις μάζες αυτό που μετρά όπως έχει γράψει οι Τρότσκι στο «Κό-ντρα στο Ρεύμα» είναι οι νίκες και οι ήττες μας. Οι πραγματικές εμπειρίες και όχι οι θεωρητικές προβλέψεις ή οι θεωρητικές αναλύσεις. Έχοντας το σωστό πρόγραμμα έχουμε ένα όπλο που είναι, ωστόσο, άχρηστο αν δεν κερδηθούν οι μάζες που ακο-λουθούν τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ. Όπως κι’ όταν έχεις τις μάζες αλλά δεν έχεις το πρόγραμμα και η ήττα είναι προδιαγεγραμμένη, μπορεί να οδηγηθείς σε ήττες που θα ρίξουν το μαζικό κίνημα χρόνια ή και δεκαετίες πίσω.
    Ο ΣΥΡΙΖΑ από μόνος του δεν μπορεί να κάνει σχεδόν τίποτε αν δεν πάρει ρι-ζοσπαστικά μέτρα όπως η διαγραφή του χρέους και η κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος ακόμη και μέσα στα πλαίσια του αστικού καθεστώτος. Δεν είναι ανάγκη να υπάρχει εργατικός έλεγχος για να δει κανείς ότι ακόμα και τα πιο απλά, τα πιο αυ-τονόητα μέτρα γίνονται ανέφικτα σήμερα που ο Ευρωπαϊκός καπιταλισμός περνά την πιο βαθειά του κρίση μετά τον πόλεμο. Ακόμα και μια μείωση των φόρων στα λαϊκά στρώματα και οποιοδήποτε εργασιακό δικαίωμα γίνονται εμπόδια σε μια εποχή που η πτώση της κερδοφορίας του κεφαλαίου ευνοεί μόνο μέτρα συνεπή με την «φιλελεύ-θερη» πολιτική της πλήρους ελευθερίας του κεφαλαίου. Ποτέ η αντίφαση ανάμεσα στην εμπορευματική και την χρηματοπιστωτική συσσώρευση δεν ήταν τόσο έκδηλη και γενικευμένη όσο σήμερα. Γι’ αυτό και το παραμικρό αίτημα αναβαθμίζεται αυτό-ματα σε μεταβατικό αίτημα.
    Δεν μπορούμε να υποτιμούμε το γεγονός ότι μια ενδεχόμενη ήττα ή αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ ισοδυναμεί με ήττα ολόκληρου του επαναστατικού κινήματος για μια ολόκληρη ιστορική περίοδο. Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι πάνω σ’ αυτό. Φυσικά, τα κινήματα πληθαίνουν, όπως οι Podemos για παράδειγμα και σύντομα θα φτάσουν στην καρδιά του Ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, την Γερμανία. Μπορεί αυτά τα κινήματα, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρουν τον δρόμο του ρεφορμισμού και του συμβιβασμού. Όχι μόνο δεν το αποκλείουμε αλλά το προβλέπουμε κιόλας. Μέσα απ’ αυτά τα κινήματα, ωστόσο, μπορεί ν’ αναδειχτεί μια νέα πρωτοπορία της εργατικής τάξης που θα θέλει το σωστό πρόγραμμα και αναζητά τον σωστό δρόμο της πάλης της. Σ’ αυτή την πρωτοπορία απευθύνεται το Μεταβατικό Πρόγραμμα και σ’ αυτό θα πρέπει να κερδηθεί.
    DELTIO.WEEBLY.COM

    ΑπάντησηΔιαγραφή