Καραμπελιάς υπέρ της κατοχικής κυβέρνησης, ''της εθνικής συναίνεσης'' και κατά των εκλογών

Η περίπτωση του Καραμπελιά και τα όσα υποστηρίζει ειδικά τελευταία δεν είναι για μας καθόλου ευχάριστη. Γιατί μπορεί ουδέποτε να μην συμφωνούσαμε απόλυτα σε όλα με τον Καραμπελιά αλλά τουλάχιστον και ειδικά πριν τεθεί το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ η στάση του ήταν τουλάχιστον αξιοπρεπής. Γιατί το Άρδην και για την Νέα Τάξη μιλούσε και με τα ιδεολογήματα της (εθνομηδενισμός, κοσμοπολιτισμός, ανοιχτά σύνορα) ερχόταν σε σύγκρουση. Έδωσε σημαντικές ιδεολογικές μάχες και μάλιστα σε μιά εποχή που όσοι αντιστέκονταν στο σημιτικό συρφετό και στον εκσυχρονισμό ήταν μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού. Όμως όταν η κρίση άρχισε να θέτει τα μεγάλα διλήμματα ο Καραμπελιάς άρχισε να γέρνει προς την πλευρά των καθεστωτικών δυνάμεων. Το είχαμε πει από την αρχή της κρίσης δεν είναι δυνατόν να δηλώνεις αντιμνημονιακός και ταυτόχρονα να είσαι υπέρ της άνευ όρων παραμονής στην ευρωζώνη.

Τα μνημόνια και ο αγώνας εναντίον του ευρώ και της ΕΕ

Γράφει ο Κ. Αγραφιώτης

Πρόσφατα δόθηκαν στη δημοσιότητα οι επιστολές που έστειλε στις 15 /10/ 2010 και στις 19/11/2010 ο τέως πρόεδρος της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας (EKT) Ζαν Κλωντ Τρισέ στον υπουργό οικονομικών της Ιρλανδίας. Στόχος ήταν η υπαγωγή της χώρας αυτής στο μνημονιακό καθεστώς, Το περιεχόμενο τους είναι ενδεικτικό των συνθηκών που επικρατούν στην ΕΕ, ενδεικτικό του καθεστώτος υποτέλειας και εξάρτησης των μικρότερων χωρών και σε ένα βαθμό και μεγαλύτερων από τον κυρίαρχο ιμπεριαλιστικό πυρήνα της ΕΕ. Ακόμη ότι οι διορισμένοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (EKT), αυτοί που κανείς δεν ψήφισε, αλλά διορίστηκαν από το μονοπωλιακό κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του συμπεριφέρονται προς τις κυβερνήσεις με τον τρόπο που στις επιστολές φαίνεται.

Η Ουκρανία ταράζει τα λιμνάζοντα νερά

Το ζήτημα της Ουκρανίας για μας στην Ελλάδα πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι σημαντικό και κομβικό κυρίως σε ιδεολογικό επίπεδο. Εξηγούμαστε όχι ότι μια πολεμική σύρραξη και μία ανοιχτή επέμβαση της Νέας Τάξης δεν έχει τεράστια σημασία αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι το επίπεδο του κινήματος είναι σε ένα τόσο χαμηλό επίπεδο που ελάχιστα μπορεί να επηρεάσει τις εκεί εξελίξεις στο άμεσο μέλλον μέσω της ''διπλωματίας'' των λαών. Όμως οι αλλαγές, οι διαφοροποιήσεις, οι συγκρούσεις και οι ρήξεις που το ζήτημα της Ουκρανίας επέφερε σε ιδεολογικό επίπεδο είναι διόλου ευκαταφρόνητες. Καταρχάς το σύνολο της ''επίσημης'' αριστεράς μας δικαίωσε για μιά ακόμη φορά στο ότι ''τα πτώματα δεν είναι ικανά για αγώνα αλλά είναι ικανά να εμποδίζουν κάθε αγώνα'' υιοθετώντας αμέσως τη λογική των ίσων αποστάσεων. Από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΣΕΚ, το ΚΚΕ μέχρι τους αναρχικούς και τους αναρχοαυτόνομους η κυρίαρχη άποψη ήταν αυτή αλλά ευτυχώς δεν ήταν η μόνη. Γιατί όσο ο καιρός περνούσε και οι εξελίξεις έτρεχαν και όλο και περισσότερες εικόνες και πληροφορίες έφταναν από την Ουκρανία όλο και περισσότεροι διαφοροποιούνταν