Ριζοσπάστης

Άλλο ένα αυτογκόλ από την ηγεσία του ΚΚΕ

Ένα ρητό λέει: «η γυναίκα του Καίσαρα δεν οφείλει μόνο να είναι τίμια, αλλά πρέπει και να φαίνεται». Το ρητό αυτό ταιριάζει γάντι στα όσα διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια στα μέσα ενημέρωσης του ΚΚΕ και βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Μετά τις μαζικές απολύσεις στον 902 και το κλείσιμο του τηλεοπτικού σταθμού, τις επίσης μαζικές απολύσεις στην Τυποεκδοτική και την αίτηση για την υπαγωγή της στο άρθρο 99, το «κανόνι» έσκασε μέσα στις γιορτές και στο Ριζοσπάστη! Η διεύθυνση της ιστορικής αυτής εφημερίδας ξεκίνησε πρόγραμμα απολύσεων και οι πρώτοι άνεργοι απ’ την εφημερίδα είναι πλέον γεγονός. Η είδηση αυτή κάνει το γύρο του διαδικτύου, ενώ ανακοίνωση επίσης των εργαζομένων του Ριζοσπάστη φιλοξενείται σε αρκετές ιστοσελίδες. Την Πέμπτη μάλιστα η συνδικαλίστρια του ΠΑΜΕ στην ΕΣΗΕΑ Πόπη Χριστοδουλίδου ανακοίνωσε την αποχώρησή της απ’ την παράταξη με μια σκληρή ανακοίνωση για το ΚΚΕ.

Στην κατάσταση που δημιουργείται για ακόμα μια φορά με τη στάση του ΚΚΕ στις επιχειρήσεις του στο χώρο του Τύπου δημιουργούνται ερωτήματα στον κόσμο και ιδίως στον κόσμο του τα οποία απαντιούνται με έναν μονότονο τρόπο που εκθέτουν ακόμα περισσότερο το ιστορικό αυτό κόμμα.  Το ΚΚΕ ταμπουρώνεται πίσω από επιχειρήματα του τύπου ότι οι απολύσεις στο Ριζοσπάστη τώρα, (το ίδιο ισχύει παλιότερα για Τυποεκδοτική και 902) είναι πρόσχημα για τα άλλα Μέσα Ενημέρωσης και τους ιδιοκτήτες τους (κατά συνέπεια και το μεγάλο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους) για να κάνουν επιθέσεις και να χτυπήσουν το κόμμα και την πολιτική του.

Ωραία και έτσι να είναι και να έχει 100% δίκιο το ΚΚΕ γιατί «πετάει την μπάλα στην εξέδρα»;

Πως απαντιέται το ερώτημα ότι αφού στην κρίση ούτε το ΚΚΕ μπορεί να υπερασπιστεί τους εργαζόμενούς τους, τι θα μπορούσαν να κάνουν οι άλλοι εργοδότες; Με τη λαϊκή εξουσία, την πάλη για την προστασία των ανέργων και την ανατροπή του καπιταλισμού για να εξαλειφθεί πλήρως η ανεργία; Δεν το καταλαβαίνει κανείς εκεί στον Περισσό ότι αυτού του είδους η επιχειρηματολογία τροφοδοτεί εκτός όλων των άλλων αισθήματα ηττοπάθειας στους απλούς ανθρώπους του μόχθου στην πάλη τους για την επιβίωσή τους κατά των ταξικών τους αντιπάλων; Το να επικαλείσαι απλά τα στοιχεία της κρίσης και των επιπτώσεών της στον κλάδο των Μέσων Ενημέρωσης δεν αντιλαμβάνονται στο ΚΚΕ ότι δημιουργεί εντυπώσεις συμψηφισμού και περίπου δίνει την αίσθηση ότι δικαιολογεί τα όσα γίνονται με τις χιλιάδες απολύσεις στις άλλες επιχειρήσεις του αστικού Τύπου και όχι μόνο του Τύπου; Δεν αντιλαμβάνονται ότι καταντάει κενό γράμμα και ο κοσμάκης εισπράττει ως υποκρισία τα περί ανατροπής του καπιταλισμού κλπ;

Εκείνο που προκαλεί εντύπωση πάντως είναι ότι μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία επίσημη δημόσια τοποθέτηση των αρμοδίων οργάνων του ΚΚΕ για να υπερασπιστεί έστω την απόφασή του να συρρικνώσει το Ριζοσπάστη και να απολύσει εργαζομένους της εφημερίδας. Αυτό είναι εξόχως εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς ότι το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα που τοποθετείται με πολύ οργανωμένο τρόπο ακόμα και όταν πρόκειται για «ψήλου πήδημα». Και το γεγονός αυτό γίνεται εντυπωσιακότερο γιατί η περίπτωση του Ριζοσπάστη είναι εξαιρετικά ιδιαίτερη και έχει εξέχουσα σημασία. Εδώ δεν πρόκειται ούτε για τον 902, ούτε για την Τυποεκδοτική (αυτό δεν αφορά τους απολυμένους έτσι κι αλλιώς ο άνεργος είναι άνεργος), πρόκειται για την εφημερίδα που είναι το ίδιο το Κόμμα, το ΚΚΕ, «περπατούν» μαζί κοντά έναν αιώνα. 

Μαζί στις εξορίες, στους κατατρεγμούς, στους αγώνες, στα μπουντρούμια, στο έπος της εθνικής αντίστασης, στα βουνά του Βίτσι και του Γράμμου, στις συνοικίες της Αθήνας το Δεκέμβρη του 44, στις κρύπτες και τις καταπακτές της παρανομίας, στα στρατοδικεία. Ο Ριζοσπάστης υπήρξε το «φως που καίει» και εκεί αρθρογράφησαν ο Βάρναλης, ο Γληνός, εμπνεύστηκε ο Ρίτσος τον Επιτάφιο το 1936. Ο Ριζοσπάστης είναι η θυσία του Βιδάλη στο ρεπορτάζ. Κοντολογίς ο Ριζοσπάστης είναι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα ο μοναδικός «επιζών» που μπορεί να μας διηγηθεί τον απόηχο στην Ελλάδα της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία του 1917, «τέκνο» της οποίας υπήρξε το ΚΚΕ.

Αυτοί που πήραν τέτοια απόφαση δεν είναι σε θέση να την υπερασπίσουν; Δεν έχουν τι να πουν; Τι συμβαίνει; Τότε γιατί προχωράνε σε μια τέτοια κίνηση, βάζοντας το Ριζοσπάστη και τους εργαζόμενούς του σε τέτοια περιδίνηση και κατ’ επέκταση το ίδιο το κόμμα;

Το χειρότερο όλων και σε συνέχεια των παραπάνω είναι ότι το ΚΚΕ δεν απαντάει στο βασικότερο: πως θα κάνεις πολιτική όταν φιμώνεσαι; όταν χαμηλώνεις τη φωνή σου; Γιατί περί αυτού πρόκειται όταν μιλάμε για τα μέσα Ενημέρωσης. Τι σόι κόμμα και μάλιστα επαναστατικό είναι αυτό όταν κάνει πίσω στα ζητήματα επικοινωνίας (προπαγάνδας κατά την κομματική φιλολογία) και οργάνωσης (σύμφωνα με το Λένιν η εφημερίδα είναι ο συλλογικός διαφωτιστής και οργανωτής των μαζών);

Τελικά θα πρέπει να απαντήσουν όσοι αποφάσισαν κάτι τέτοιο τι κόμμα θέλουν. Το μόνο βέβαιο ότι κανείς δεν πρέπει να χαίρεται με αυτές τις εξελίξεις. Μόνο θλίψη, πόνο και ντροπή μπορούν να αισθάνονται όσοι είναι της γνώμης ότι παρά την αντεπαναστατική στάση του ΚΚΕ στην κρίση, η ύπαρξη κομμουνιστικού κινήματος ψυχή του οποίου ιστορικά πολιτογραφήθηκε το ΚΚΕ στην Ελλάδα, είναι αναντικατάστατος όρος για οποιαδήποτε προοδευτική εξέλιξη σ’ αυτό τον τόπο.

ΥΓ: Επισυνάπτουμε προς πληρέστερη ενημέρωσή σας τα λίνκς όπου μπορείτε να βρείτε τα όσα έχει γράψει για το ίδιο θέμα ο Ριζοσπάστης, την ανακοίνωση των εργαζομένων, τη δήλωση αποχώρησης απ’ το ΠΑΜΕ της Πόπης Χριστοδουλίδου καθώς και τη δήλωση του προέδρου της ΕΣΗΕΑ για τις απολύσεις στα μέσα ενημέρωσης του ΚΚΕ.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=19/12/2012&id=14362&pageNo=6&direction=1

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=25/12/2012&id=14370&pageNo=9&direction=1

http://e-parembasis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_4262.html

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10481:xristodoulidou-pame-rizospastis&catid=42:ergasiakes-sxeseis&Itemid=168

http://www.paron.gr/typologies/?p=25208

ΠΗΓΗ INPRECOR