Η αστική τάξη της Αγγλίας είναι η αρχαιότερη του κόσμου. Για σχεδόν δύο αιώνες ήταν και η ισχυρότερη και κυριαρχούσε πάνω στον πλανήτη δημιουργώντας με τις αποικίες της το μεγαλύτερο σε έκταση κράτος που γνώρισε ποτέ ο κόσμος(η αυτοκρατορία που ο ήλιος δεν έδυε ποτέ). Σήμερα οι χρυσές εποχές απόλυτης κυριαρχίας της Βικτωριανής εποχής έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί όμως η αγγλική αστική τάξη παραμένει με διαφορά η εφυέστερη και με τις μεγαλύτερες πολιτικές και ιστορικές εμπειρίες. Πάντα αντιλαμβανόταν ταχύτερα από τους άλλους τις νέες συνθήκες και προσαρμοζόταν γρήγορα αποκομίζοντας τα μεγαλύτερα δυνατά ωφέλη. Αυτή η ξεχωριστή ικανότητα της δεν ωφείλεται σε κάποιο κληρονομικό χάρισμα των Άγγλων αλλά στο ότι εκεί έγινε η βιομηχανική επανάσταση και η Αγγλία ήταν για αιώνες η πιο ανεπτυγμένη καπιταλιστική χώρα και η πρώτη ναυτική δύναμη στον κόσμο.
Μια τέτοια τάξη δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από την ιδεολογική πρωτοπορία της Νέας Τάξης.Στην Αγγλία τα ιδεολογήματα του ''πολυπολιτισμού'' και των ανοιχτών συνόρων έκαναν την εμφανισή τους πρίν πολλές δεκαετίες σχεδόν αμέσως μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο. Αργά αλλά σταθερά ξεκίνησε η μαζική εισαγωγή φθηνού εργατικού δυναμικού για να αντικατασταθεί το 'απαιτητικό',πιο μαχητικό και πρωτοπόρο κομμάτι της ντόπιας εργατικής τάξης με τις τεράστιες αγωνιστικές εμπειρίες.
Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι μπορεί στην Αγγλία να μην δημιουργήθηκαν τα πιο ριζοσπαστικά και επαναστατικά κόμματα και συνδικάτα (ο πιο βασικός λόγος είναι τα μεγάλα κέρδη του Αγγλικού καπιταλισμού και η κορυφαία θέση του στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα που του επέτρεπαν να προβαίνει σε παραχωρήσεις και παροχές και να ενσωματώνει στο σύστημα μεγάλα κομμάτια της εργατικής τάξης) όμως το εργατικό κίνημα παρότι ρεφορμιστικό ήταν αρκετά οργανωμένο,έμπειρο και ήξερε να δίνει και να κερδίζει μάχες,καμιά σχέση με την έρημο που επικρατεί σήμερα που τα συνδικάτα βρίσκονται στα πρόθυρα διάλυσης και πλήρους απομαζικοποίησης.
Σε αυτήν την εξέλιξη η πολιτική των ''ανοικτών συνόρων'' και της μετατροπής των ευρωπα'ι'κών κοινωνιών σε πολυπολιτισμικές βαβέλ έπαιξε καθοριστικό ρόλο και σε συνδυασμό με άλλους λόγους (εξελίξεις στη Σοβιετική Ένωση, επικράτηση ευρωκουμουνισμού κτλ) φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση.
Εδώ πρέπει να διευκρινήσουμε το εξής, ότι επειδή στην Αγγλία σε αντίθεση με την Ελλάδα λόγω της γεωγραφικής της θέσης και των συνόρων της δεν είναι εύκολη η παράνομη μαζική εισαγωγή μεταναστών γίνεται νόμιμα με σειρά νόμων που ψηφίζει το Βρετανικό κοινοβούλιο εδώ και πολλές δεκαετίες που την προτρέπουν και την διευκολύνουν. Αυτά τα αναφέρουμε για κάποιους που κάνουν την απλουστευτική ανάλυση ότι το ζήτημα της μαζικής εισαγωγής μεταναστών λύνεται με την απλή εφαρμογή του νόμου. Οι στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου θα πραγματοποιηθούν με κάθε τρόπο νόμιμο ή παράνομο.
Όλοι αυτοί οι νόμοι ψηφίστηκαν με την υποστήριξη της ενσωματωμένης αριστεράς,εμείς σε αυτό το σημείο θα τους υπενθιμίσουμε τα συμπεράσματα του Ένγκελς πάνω στο εργατικό κίνημα στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες (ΗΠΑ) από μία επιστολή του προς τον Ζόργκε στις 2 Δεκεμβρίου 1893 πολύ πριν το φαινόμενο της μαζικής εισαγωγής ξένων εργατών πάρει τη μαζική μορφή που πήρε μεταπολεμικά.
''Είναι αναμφισβήτητο ότι οι ειδικές συνθήκες της Αμερικής προκαλούν πολύ μεγάλες κια πολύ ιδιαίτερες δυσκολίες στην υπόθεση της ανάπτυξης ενός εργατικού κόμματος.
Έπειτα, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό, υπάρχει και η μετανάστευση που διαιρεί τους εργάτες σε δύο ομάδες, στους ντόπιους και τους ξένους και οι τελευταίοι χωρίζονται σε Ιρλανδούς, Γερμανούς και πολλές άλλες μικρές ομάδες, η κάθε μια απο τις οποίες καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της.Τσέχοι, Πολωνοί, Ιταλοί, Σκανδιναβοί, κλπ.Και έπειτα, υπάρχουν και οι μαύροι.Για να σχηματίσεις από όλους αυτούς ένα ενιαίο κόμμα, απαιτούνται ασυνήθιστα μεγάλες δυνάμεις. Έχουμε συχνά κάποια βίαια ξεσπάσματα, αλλά η μπουρζουαζία δεν έχει παρά να περιμένει υπομονετικά και αυτά τα ανομοιογενή στοιχεία της εργατικής τάξης θα διαχωριστούν και πάλι.''
Έχουν περάσει σχεδόν 120 χρόνια από τότε και το εργατικό κίνημα της Αγγλίας κατρακύλησε στο ίδιο σημείο ναδίρ των βίαιων ξεσπασμάτων. Σχεδόν κάθε συλλογική και μαζική οργάνωση έχει διαλυθεί και απαξιωθεί. Οι ιμάντες κίνησης και δράσης της εργατικής τάξης και των λα'ι'κών κινημάτων είναι υπό εξαφάνιση.
Η περίφημη ατάκα της Θάτσερ ''Δεν υπάρχει κοινωνία,υπάρχουν μόνο τα άτομα και οι οικογένειές τους'' έχει γίνει σχεδόν πραγματικότητα και μάλιστα με την ιδεολογική συνδρομή των υποτίθεται αντιπάλων της,της ενσωματωμένης ''αριστεράς'' με τις αταξικές και αφελείς προσεγγίσεις των ανοικτών συνόρων και του πολυπολιτισμού.
Εδώ πρέπει να πούμε ότι αυτά τα βίαια ξεσπάσματα με τη μορφή που παίρνουν όχι μόνο δεν αποτελούν κάποια ιδιαίτερη απειλή για το καθεστώς αλλά τα εκμεταλεύεται κιόλας συσπειρώνοντας γύρω του τα φοβισμένα μικροαστικά τμήματα της κοινωνίας προετοιμάζοντας το έδαφος για την οριστική κατάργηση ακόμα και των τυπικών αστικών ελευθεριών (ο Κάμερον επιστράτευσε αυτοκίνητα με γιγαντοθόνες που έδειχναν τα επεισόδια καλλώντας όποιον αναγνωρίσει κάποιο δράστη να τον καταγγείλει στις αρχές,ενώ και τα δικαστήρια δούλευαν εκτάκτως νυχθημερόν).
Η τεράστια οργή που συσσωρεύεται στα σπλάχνα των κοινωνιών εκτονώνεται σε μηδενιστική βία χωρίς αύριο και εκφυλίζεται σε πλιάτσικα και συγκρούσεις μεταξύ των γκέτο.
Τα γεγονότα στην Αγγλία έχουν πολλά κοινά με τα δικά μας Δεκεμβριανά. H αφορμή για το ξέσπασμα των επεισοδίων ήταν η ίδια(εν ψυχρώ εκτέλεση πολίτη από αστυνομικούς) και η μετέπειτα εξέλιξη παρόμοια,ξέσπασμα γενικευμένης βίας χωρίς συγκεκριμένο σκοπό και στόχο και παντελής απουσία οποιασδήποτε θεωρίας και πολιτικής. Καμία πρωτοπορία δεν αναδείχθηκε ούτε καν απλά συνθήματα και στοιχειώδη αιτήματα διεκδίκησης.
Παρόλα αυτά οι γνωστοί κύκλοι της ''επαναστατικής αριστεράς'' στην Ελλάδα μας πήραν τα αυτιά με τους διθυράμβους για την μεγάλη εξέγερση του Δεκέμβρη μερικοί έφτασαν μάλιστα στο σημείο να τη συγκρίνουν με το Πολυτεχνείο και το Μάη του 68 πετώντας στο κάλαθο των αχρήστων μία από τις πιο θεμελειώδης αρχές των επαναστατικών κινημάτων. ''Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατική πράξη'' αλλά μάλλον αυτοί ξέρουν καλύτερα από τον Λένιν!
Η μεγάλη διαφορά του δικού μας Δεκέμβρη από τα γεγονότα στην Αγγλία είναι τα χοντρά γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζονταν στην δική μας περίπτωση. Σήμερα είναι προφανές ότι μεγάλα συμφέροντα από την άλλη άκρη του Ατλαντικού και όχι μόνο πίεζαν για την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή όχι μόνο για τα ανοίγματα πρός Ρωσία αλλά και γιατί μόνο το ΠΑΣΟΚ και ο ΓΑΠ μπορούσαν να εκτελέσουν με τόσο κυνισμό τα συμβόλαια του οριστικού και γενικευμένου ξεπουλήματος της Ελλάδος.
Άλλη μια απόδειξη για το πόσο ανεδαφικές είναι οι υπερεπαναστατικές αερολογίες είναι τα ίδια τα γεγονότα.Μετά από κάθε επαναστατική ανάταση των λαών ακόμα και όταν αυτή ενσωματωνόταν (π.χ Μάης 68,Πολυτεχνείο) πέρα από το τεράστιο θεωρητικό έργο που άφηνε,είχε πάντα και κάποιες κατακτήσεις για τα λα'ι'κά στρώματα και το σύστημα για κάποιο διάστημα αναδιπλωνόταν.Εδώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο όχι μόνο δεν υπάρχουν κατακτήσεις αλλά μετά το Δεκέμβρη γίνεται η μεγαλύτερη επίθεση στις κοινωνικές κατακτήσεις που έχει γίνει ποτέ.
Αυτός είναι ο λόγος που επιμένουμε στο μεταναστευτικό ζήτημα και το θέτουμε επιτακτικά.Αν δεν αντιμετωπιστεί σοβαρά ο πιο καθοριστικός παράγοντας διάσπασης και διάλυσης της ενότητας της εργατικής τάξης τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Θα κατρακυλάμε στην βαρβαρότητα όλο και πιο βαθιά και θα φτάσουμε ακόμα και στο επίπεδο πριν τις αστικές επαναστάσεις. Τα βίαια ξεσπάσματα όπως της Αγγλίας και ο Δεκέμβρης θυμίζουν έντονα την εποχή που όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες μηχανές στην βιομηχανία οι εργάτες τις έσπαγαν για να κρατήσουν τη δουλεία τους.
Μια τέτοια τάξη δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από την ιδεολογική πρωτοπορία της Νέας Τάξης.Στην Αγγλία τα ιδεολογήματα του ''πολυπολιτισμού'' και των ανοιχτών συνόρων έκαναν την εμφανισή τους πρίν πολλές δεκαετίες σχεδόν αμέσως μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο. Αργά αλλά σταθερά ξεκίνησε η μαζική εισαγωγή φθηνού εργατικού δυναμικού για να αντικατασταθεί το 'απαιτητικό',πιο μαχητικό και πρωτοπόρο κομμάτι της ντόπιας εργατικής τάξης με τις τεράστιες αγωνιστικές εμπειρίες.
Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι μπορεί στην Αγγλία να μην δημιουργήθηκαν τα πιο ριζοσπαστικά και επαναστατικά κόμματα και συνδικάτα (ο πιο βασικός λόγος είναι τα μεγάλα κέρδη του Αγγλικού καπιταλισμού και η κορυφαία θέση του στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα που του επέτρεπαν να προβαίνει σε παραχωρήσεις και παροχές και να ενσωματώνει στο σύστημα μεγάλα κομμάτια της εργατικής τάξης) όμως το εργατικό κίνημα παρότι ρεφορμιστικό ήταν αρκετά οργανωμένο,έμπειρο και ήξερε να δίνει και να κερδίζει μάχες,καμιά σχέση με την έρημο που επικρατεί σήμερα που τα συνδικάτα βρίσκονται στα πρόθυρα διάλυσης και πλήρους απομαζικοποίησης.
Σε αυτήν την εξέλιξη η πολιτική των ''ανοικτών συνόρων'' και της μετατροπής των ευρωπα'ι'κών κοινωνιών σε πολυπολιτισμικές βαβέλ έπαιξε καθοριστικό ρόλο και σε συνδυασμό με άλλους λόγους (εξελίξεις στη Σοβιετική Ένωση, επικράτηση ευρωκουμουνισμού κτλ) φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση.
Εδώ πρέπει να διευκρινήσουμε το εξής, ότι επειδή στην Αγγλία σε αντίθεση με την Ελλάδα λόγω της γεωγραφικής της θέσης και των συνόρων της δεν είναι εύκολη η παράνομη μαζική εισαγωγή μεταναστών γίνεται νόμιμα με σειρά νόμων που ψηφίζει το Βρετανικό κοινοβούλιο εδώ και πολλές δεκαετίες που την προτρέπουν και την διευκολύνουν. Αυτά τα αναφέρουμε για κάποιους που κάνουν την απλουστευτική ανάλυση ότι το ζήτημα της μαζικής εισαγωγής μεταναστών λύνεται με την απλή εφαρμογή του νόμου. Οι στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου θα πραγματοποιηθούν με κάθε τρόπο νόμιμο ή παράνομο.
Όλοι αυτοί οι νόμοι ψηφίστηκαν με την υποστήριξη της ενσωματωμένης αριστεράς,εμείς σε αυτό το σημείο θα τους υπενθιμίσουμε τα συμπεράσματα του Ένγκελς πάνω στο εργατικό κίνημα στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες (ΗΠΑ) από μία επιστολή του προς τον Ζόργκε στις 2 Δεκεμβρίου 1893 πολύ πριν το φαινόμενο της μαζικής εισαγωγής ξένων εργατών πάρει τη μαζική μορφή που πήρε μεταπολεμικά.
Έπειτα, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό, υπάρχει και η μετανάστευση που διαιρεί τους εργάτες σε δύο ομάδες, στους ντόπιους και τους ξένους και οι τελευταίοι χωρίζονται σε Ιρλανδούς, Γερμανούς και πολλές άλλες μικρές ομάδες, η κάθε μια απο τις οποίες καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της.Τσέχοι, Πολωνοί, Ιταλοί, Σκανδιναβοί, κλπ.Και έπειτα, υπάρχουν και οι μαύροι.Για να σχηματίσεις από όλους αυτούς ένα ενιαίο κόμμα, απαιτούνται ασυνήθιστα μεγάλες δυνάμεις. Έχουμε συχνά κάποια βίαια ξεσπάσματα, αλλά η μπουρζουαζία δεν έχει παρά να περιμένει υπομονετικά και αυτά τα ανομοιογενή στοιχεία της εργατικής τάξης θα διαχωριστούν και πάλι.''
Έχουν περάσει σχεδόν 120 χρόνια από τότε και το εργατικό κίνημα της Αγγλίας κατρακύλησε στο ίδιο σημείο ναδίρ των βίαιων ξεσπασμάτων. Σχεδόν κάθε συλλογική και μαζική οργάνωση έχει διαλυθεί και απαξιωθεί. Οι ιμάντες κίνησης και δράσης της εργατικής τάξης και των λα'ι'κών κινημάτων είναι υπό εξαφάνιση.
Η περίφημη ατάκα της Θάτσερ ''Δεν υπάρχει κοινωνία,υπάρχουν μόνο τα άτομα και οι οικογένειές τους'' έχει γίνει σχεδόν πραγματικότητα και μάλιστα με την ιδεολογική συνδρομή των υποτίθεται αντιπάλων της,της ενσωματωμένης ''αριστεράς'' με τις αταξικές και αφελείς προσεγγίσεις των ανοικτών συνόρων και του πολυπολιτισμού.
Εδώ πρέπει να πούμε ότι αυτά τα βίαια ξεσπάσματα με τη μορφή που παίρνουν όχι μόνο δεν αποτελούν κάποια ιδιαίτερη απειλή για το καθεστώς αλλά τα εκμεταλεύεται κιόλας συσπειρώνοντας γύρω του τα φοβισμένα μικροαστικά τμήματα της κοινωνίας προετοιμάζοντας το έδαφος για την οριστική κατάργηση ακόμα και των τυπικών αστικών ελευθεριών (ο Κάμερον επιστράτευσε αυτοκίνητα με γιγαντοθόνες που έδειχναν τα επεισόδια καλλώντας όποιον αναγνωρίσει κάποιο δράστη να τον καταγγείλει στις αρχές,ενώ και τα δικαστήρια δούλευαν εκτάκτως νυχθημερόν).
Η τεράστια οργή που συσσωρεύεται στα σπλάχνα των κοινωνιών εκτονώνεται σε μηδενιστική βία χωρίς αύριο και εκφυλίζεται σε πλιάτσικα και συγκρούσεις μεταξύ των γκέτο.
Παρόλα αυτά οι γνωστοί κύκλοι της ''επαναστατικής αριστεράς'' στην Ελλάδα μας πήραν τα αυτιά με τους διθυράμβους για την μεγάλη εξέγερση του Δεκέμβρη μερικοί έφτασαν μάλιστα στο σημείο να τη συγκρίνουν με το Πολυτεχνείο και το Μάη του 68 πετώντας στο κάλαθο των αχρήστων μία από τις πιο θεμελειώδης αρχές των επαναστατικών κινημάτων. ''Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατική πράξη'' αλλά μάλλον αυτοί ξέρουν καλύτερα από τον Λένιν!
Η μεγάλη διαφορά του δικού μας Δεκέμβρη από τα γεγονότα στην Αγγλία είναι τα χοντρά γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζονταν στην δική μας περίπτωση. Σήμερα είναι προφανές ότι μεγάλα συμφέροντα από την άλλη άκρη του Ατλαντικού και όχι μόνο πίεζαν για την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή όχι μόνο για τα ανοίγματα πρός Ρωσία αλλά και γιατί μόνο το ΠΑΣΟΚ και ο ΓΑΠ μπορούσαν να εκτελέσουν με τόσο κυνισμό τα συμβόλαια του οριστικού και γενικευμένου ξεπουλήματος της Ελλάδος.
Άλλη μια απόδειξη για το πόσο ανεδαφικές είναι οι υπερεπαναστατικές αερολογίες είναι τα ίδια τα γεγονότα.Μετά από κάθε επαναστατική ανάταση των λαών ακόμα και όταν αυτή ενσωματωνόταν (π.χ Μάης 68,Πολυτεχνείο) πέρα από το τεράστιο θεωρητικό έργο που άφηνε,είχε πάντα και κάποιες κατακτήσεις για τα λα'ι'κά στρώματα και το σύστημα για κάποιο διάστημα αναδιπλωνόταν.Εδώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο όχι μόνο δεν υπάρχουν κατακτήσεις αλλά μετά το Δεκέμβρη γίνεται η μεγαλύτερη επίθεση στις κοινωνικές κατακτήσεις που έχει γίνει ποτέ.
Αυτός είναι ο λόγος που επιμένουμε στο μεταναστευτικό ζήτημα και το θέτουμε επιτακτικά.Αν δεν αντιμετωπιστεί σοβαρά ο πιο καθοριστικός παράγοντας διάσπασης και διάλυσης της ενότητας της εργατικής τάξης τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Θα κατρακυλάμε στην βαρβαρότητα όλο και πιο βαθιά και θα φτάσουμε ακόμα και στο επίπεδο πριν τις αστικές επαναστάσεις. Τα βίαια ξεσπάσματα όπως της Αγγλίας και ο Δεκέμβρης θυμίζουν έντονα την εποχή που όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες μηχανές στην βιομηχανία οι εργάτες τις έσπαγαν για να κρατήσουν τη δουλεία τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου