Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Ταξικά αποκαλυπτήρια για την Χρυσή Αυγή

Την Τρίτη 18/09/12 στη Βουλή γινόταν η συζήτηση για την ψήφιση νέων μέτρων για τι άλλο, για περιστολή δημοσίων δαπανών φυσικά αυτό δεν έχει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον αλλά μεταξύ των θεμάτων που ήταν προς συζήτηση και ψήφιση ήταν και η ρύθμιση για το «πλωτό μουσείο Νεράιδα» του ιδρύματος Γιάννη Λάτση από αυτό το θέμα βγήκε η είδηση.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για το τι ακριβώς συμβαίνει με το «πλωτό μουσείο Νεράιδα». Το Νεράιδα είναι μια παλιά θαλαμηγός του μακαρίτη Ιωάννη Λάτση που το ''κοινοφελές'' ίδρυμα Ιωάννη Σ.Λάτση αποφάσισε να την μετατρέψει σε πλωτό μουσείο με κύριο θέμα την επιχειρηματική ιστορία του Γιάννη Λάτση. Επειδή λοιπόν σε αυτή τη χώρα τιμάμε τους ''εθνικούς'' ευεργέτες με την ρύθμιση που ψηφίστηκε το μουσείο έγινε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου υπό την αιγίδα του υπουργείου Ναυτιλίας. Αυτή η νομική ρύθμιση φυσικά δεν έγινε τυχαία. Έγινε για να απολαμβάνει το μουσείο φοροαπαλλαγές με παράλληλη υποχρέωση του δημοσίου να χρηματοδοτεί τα λειτουργικά του έξοδα ενώ η διαχείρηση παραμένει στο ίδυμα Λάτση το οπoίο έχει ως έδρα του το Λιχνεστάιν. 

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Ερωτήματα και αμφιλεγόμενες έννοιες σε ένα άρθρο της Independent


«Δεν πρόκειται για ρητορικό κόλπο ο παραλληλισμός με το Ναζισμό». Με αυτόν τον τίτλο δημοσιεύτηκε στην βρετανική εφημερίδα The Independent, στις 30 Αυγούστου, άρθρο της  Laurie Penny, το οποίο αναφέρεται στη δράση της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα. Με μια πρώτη ανάγνωση δύσκολα μπορεί κανείς να διαφωνήσει με τις επισημάνσεις της δημοσιογράφου ως προς τα της Χρυσής Αυγής.  Δεν λέει άλλωστε κάτι εξαιρετικά πρωτότυπο σε σχέση με πολλά άλλα άρθρα που έχουν γραφτεί ή αναρτηθεί στο διαδίκτυο όλους τους τελευταίους μήνες σχετικά με το φαινόμενο της ανόδου του φασισμού στη χώρα μας.
Μάλιστα, αρκετά από τα υπόλοιπα άρθρα είναι και πολύ πιο καταρτισμένα επιστημονικά αναδεικνύοντας ορισμένους ιστορικούς παραλληλισμούς με τη δεκαετία του ’30 σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο και πολύ πιο διεισδυτικά ως προς τα πώς και τα γιατί της ανόδου της Χρυσής Αυγής και το χειρότερο της πολύ μεγαλύτερης επιρροής της σε σύγκριση με τα εκλογικά της ποσοστά.  Λόγω όλων αυτών, είναι μάλλον περιττό να επαναλάβουμε και εδώ σε πόσα πολλά συμφωνούμε με την αρθρογράφο ως προς τα της Χρυσής Αυγής και ως προς της υποστήριξης που χαίρει από τα διάφορα σώματα ασφαλείας, στο πλαίσιο του αναδυόμενου παρακράτους.

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

(Δυστυχώς...) οι προλετάριοι έχουν ακόμη πατρίδες! 3o μέρος

III. Ελλάδα: η αντικειμενική υπόσταση του διεθνισμού...

Η έλλειψη κάποιας δογματικής θέσης για ''το εθνικό ζήτημα'' οδήγησε πολλούς επιγόνους στην αυθαιρεσία. Για παράδειγμα, προκαλεί κατάπληξη το γεγονός ότι στη χώρα μας,οι μεν ''διεθνιστές'' όχι μόνο διεκδικούν τη θεωρητική τους συνέπεια (με τα συνθήματα, όπως είδαμε, της μαρξιστικής παράδοσης), αλλά έχουν και την ανέλπιστη τύχη(!) να ζουν σε μια χώραπου - κατά τη γνώμη τους - είναι ... ιμπεριαλιστική, και επομένως ο διεθνισμός τους είναι όχι μόνο συνεπής, αλλά και επιβαλλόμενος. Από κοντά βεβαίως και οι ''εθνικοί'' δεν περιορίζονται να ταυτίζουν σε κάθε περίπτωση ''εθνικό'' και ''ταξικό'', αλλά δικαιολογούν τις ελληνικές θέσεις τους βαφτίζοντας το ελληνικό κράτος προτεκτοράτο των Μεγάλων Δυνάμεων. Θα είχε ασφαλώς ενδιαφέρον, όχι μόνο θεωρητικό, να γνωρίζαμε τη στάση των μεν ''διεθνιστών'' στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν ήταν ιμπεριαλιστική χώρα, αλλά απειλούμενη, των δε ''εθνικών'' στην περίπτωση που το προτεκτοράτο γινόταν η ''αιχμή του δόρατος'' των δυτικών επιδιώξεων και εκδήλωνε ιμπεριαλιστικές ορέξεις...

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

(Δυστυχώς...) οι προλετάριοι έχουν ακόμη πατρίδες! 2o μέρος

II. Εθνικό: η τάση και η πραγματικότητα

Ακολουθώντας λοιπόν τη λενινιστική παραίνεση πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε το σημερινό "ιστορικό πλαίσιο" και επομένως τη σημασία του "εθνικού" μέσα σε αυτό.

Είναι βεβαίως προφανές ότι ούτε ο χώρος, ούτε φυσικά οι υποκειμενικές δυνατότητες του υποφαινόμενου συνηγορούν σε μια ολοκληρωμένη ή έστω ικανοποιητική παρουσίαση ενός τόσο σημαντικού ζητήματος. Αναγκαστικά λοιπόν θα περιοριστούμε σε κάποιες νύξεις. Άλλωστε σκοπός αυτού του σημειώματος δεν είναι να κλείσει τη σχετική συζήτηση, αλλά να συνεισφέρει όσο είναι δυνατόν μέσα σε ένα ήδη "πολωμένο" κλίμα μεταξύ συντρόφων...

Σύμφωνα με πάρα πολλούς σχολιαστές, η σημερινή πραγματικότητα χαρακτηρίζεται από την "αναβίωση" των εθνικισμών στην Περιφέρεια και του ρατσισμού/φασισμού στο Κέντρο της παγκόσμιας καπιταλιστικής διάταξης. Εδώ φυσικά μας απασχολεί μόνο το πρώτο από τα δυο φαινόμενα, αν και δεν θα ήταν παράδοξη η παράλληλη εξέτασή τους (παράδοξος αντιθέτως θα ήταν ο παραλληλισμός τους...).

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

(Δυστυχώς...) οι προλετάριοι έχουν ακόμη πατρίδες! 1o μέρος

I. Εθνικό : μαρξιστική φιλολογία ή μαρξιστική μεθοδολογία;

Όσοι κατηγορούν το μαρξισμό ότι δεν διαθέτει κάποια θεωρία για ''το εθνικό ζήτημα'', ουσιαστικά απαιτούν ένα πράγμα : να καταστεί μια θεωρία ... έξω από την ιστορία.

Για το μαρξισμό, όντως, δεν υπάρχει ''το εθνικό ζήτημα'',αλλά όπως σωστά σημείωνε ο Κάουτσκι εθνικά ζητήματα. Δεν υπάρχει κείμενο των κλασικών του μαρξισμού που να αντιμετωπίζει κάποιο εθνικό ζήτημα ανεξάρτητα από την ταξική σκοπιά και έξω από τα συγκεκριμένα ιστορικά πλαίσια.

Το γεγονός ότι ο μαρξισμός δεν αναγνωρίζει ''θεωρητική αυτονομία'' στο εθνικό ζήτημα, διόλου δεν σημαίνει πως δεν αναγνωρίζει την ιστορική ύπαρξη τέτοιων ζητημάτων.

Το αντίθετο, η ενασχόληση με τα εθνικά ζητήματα είναι συνεχής. Η ''έλλειψη'' ανεξάρτητης θεωρίας αναδεικνύει ακριβώς τον ιστορικό χαρακτήρα του προβλήματος ( το εθνικό είναι ένα ''μοντέρνο'' ζήτημα με την ιστορική σημασία του όρου ), αλλά και την αντιθετική φύση του. Αντιθετικό εδώ σημαίνει πως, ανάλογα με την ιστορική συγκυρία και τους εμπλεκομένους, μπορεί να καταστεί είτε ταφόπετρα των ταξικών στόχων, είτε, αντίθετα, ο απαραίτητος όρος της πραγματοποίησής τους.

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Φαστ Πατατατράκ!





Βουκολικόν δράμα εις πράξεις τέσσερις
Τα σχέδια της κυβερνήσεως για την περήφανη αγροτιά και το ζωντάνεμα της υπαίθρου

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

Το εθνικό ζήτημα στις νέες συνθήκες


Ομιλία: Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο)*
Περιοδικό Convoy, τεύχος 18, Ιούνιος 1995

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,


Η σημερινή μου παρέμβαση ξεκινάει από τη διπλή διαπίστωση ότι ο βαλκανικός πόλεμος που μαίνεται σήμερα σε μια ορισμένη περιοχή δεν πρόκειται να τελειώσει σύντομα! Υπάρχουν πιθανότητες γενίκευσης του πολέμου, που μπορεί να αναγκάσουν κάποια στιγμή μία, υπό οποιαδήποτε μορφή, εμπλοκή της Ελλάδας. Αυτό είναι το ένα, και το δεύτερο είναι ότι, παρατηρώντας τα φαινόμενα στη χώρα μας και την στάση τμήματος της νεολαίας αλλά και των πολιτών της χώρας αυτής, διαπιστώνω -και ελπίζω να κάνω λάθος- ότι ούτε ιδεολογικά, ούτε πρακτικά είναι προετοιμασμένοι για μια τέτοια περίπτωση. Και επειδή θεωρώ ότι ο σημερινός κόσμος, συνολικά κρινόμενος, εξακολουθεί να είναι προϊστορικός και βάρβαρος, νομίζω ότι αυτοί που εμπλέκονται σε τέτοιες καταστάσεις, όσο κι αν απεχθάνονται να λερώσουν τα χέρια τους, πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να πολεμήσουν με τα μέσα που πολεμούν όλοι εκείνοι που αντιτίθενται σε μία επικράτηση της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης.